نقش دانشگاه های خلاق آینده در مارپیچ سه گانه ی کریدورهای علم و فناوری

کریدورهای علم و فناوری ترکیب منسجمی از دانشگاه ها، پارک های علم و فناوری، مراکز تحقیقاتی و پژوهشی، شرکت های با فناوری برتر، سرمایه های مخاطره پذیر، امکانات و زیرساخت های فیزیکی و نهادی و سرمایه ی انسانی می دانند که در یک محدوده ی خاص جغرافیایی با یک مدیریت متمرکز و ساختار حقوقی خاص با اتصال به یک بازار مصرف، محصولات و خدمات دانش محور را تولید می کنند. در حقیقت کریدورهای علم و فناوری، توسعه ای منطقه ای را در قالب مناطق دانایی (مناطق ویژه ی علم و فناوری) منعکس می نمایند. در مناطق دانایی (کریدورهای علم و فناوری) یک برهم کنش در حد تعالی میان ”دانشگاه ها“، ”دولت“ و ”کسب و کار“ (مارپیچ سه گانه) روی می دهد که در این برهم کنش یک هم افزایی میان این بازیگران به گونه ای روی می دهد که پیامد آن از توان هر کدام از اجزاء این سه گانه فراتر است. دانشگاه های خلاق آینده در گفتمان با مناطق دانایی نه تنها به نوآوری و تربیت کارآفرینان برای عرصه ی کسب و کار در کریدورهای علم وفناوری می پردازند بلکه در ایجاد محیط رقابت پذیر، شاداب و سرزنده و با شاخص های بالای کیفیت زندگی و مملو از فناوری های پاک و برتر تلاش می کنند. در این نوشتار، جایگاه و عملکردهای دانشگاه های خلاق در مارپیچ سه گانه، به صورت ژرف مورد بررسی قرار گرفته و به شکل ویژه به مأموریت دانشگاه های علوم پزشکی کشور، با مطالعه ی موردی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در منطقه ی ویژه ی علم و فناوری بوشهر نگریسته شده است.